sobota, 14 kwietnia 2018

Księga Judyty

Kiedyś myślałam, że na endorfinowym haju da się żyć wiecznie. A potem nagle zjechałam w ciemną pustkę smutku. Tak po prostu, bez powodu.
Autor: o

3 komentarze:

  1. Sikorkowe Pasje27 grudnia 2019 10:17

    Nie miałam okazji tej Księgi czytać. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Anna Kruczkowska27 grudnia 2019 10:18

      A szkoda, bo podobnie jak inne księgi biblijne jest piękna.

      Usuń
  2. Gali Matias 16 października 2021 07:02

    Ładny blog

    Mój to facebook.com/sladamiwloczykija

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)